Strona główna

Z Latanowicz
Skocz do: nawigacja, szukaj



Rodzina Juliana Latanowicza
Rodzina Latanowicz pochodzi z Polski zachodniej. Obecne informacje odnoszą się do Dolska, Jaraczewa i okolic. Przekazy ustne mówią o pochodzeniu z Litwy. Trzeba pamiętać jednak, że w siedemnastym wieku Litwa obejmowała także teren obecnej Białorusi a nawet częściowo Ukrainy, a historia rodziny zaczyna się w 1690 roku.

Masz przodka o nazwisku Latanowicz i chcesz się dowiedzieć czyim jesteś potomkiem, kliknij przodkowie

Nazwiska związane z nazwiskiem Latanowicz: lista

Osoby o nazwisku Latanowicz i związane z tym nazwiskiem opisane w historii: indeks nazwisk

Można czytać cały tekst klikając na podświetlone na niebiesko linki, albo znaleźć w indeks nazwisk interesującą nas osobę i od niej szukać kolejnych.

Ważne! W przypadku pytań do administratora proszę kontaktować się na adres mailowy na dole strony!


          Obszerna historia rodziny Latanowicz z uwzględnieniem podziału na największe gałęzie od XVII do XIX wieku.

W Wielkopolsce żyje obecnie najwięcej osób noszących nazwisko Latanowicz. W ustnych przekazach dotyczących rodziny Latanowicz zawsze powtarza się stwierdzenie, że pochodzimy z Litwy i z Wielkopolski. Zakładając, że rodzice mówili swoim dzieciom, a dzieci z kolei swoim dzieciom, że pochodzą z Litwy, można założyć, że jest to całkowita prawda. Tak przekazywana przez pokolenia informacja wydaje się być prawdziwa. Należy jednak pamiętać, że dla ludzi żyjących w XXI wieku Litwa kojarzy się niewielkim państwem europejskim nad Morzem Bałtyckim położonym na północny wschód od Polski. Tymczasem Litwa w interesującym nas okresie, a więc w XVII i XVIII wieku obejmowała tereny obecnej Białorusi i nawet Ukrainy. A więc to stamtąd prawdopodobnie pochodzi nasz protoplasta. Świadczyłaby o tym też końcówka nazwiska „icz”, ale niekoniecznie. Pochodzenie nazwiska Latanowicz genealogowie łączą z latem. Wprawdzie większość nazwisk w XVII wieku powstawała od wykonywanego zawodu, wyglądu lub innych określeń, które często po bardzo wielu latach i przekształceniach, przybierały bardzo różne formy. W przypadku nazwiska Latanowicz może najprościej byłoby powiedzieć że to jest ktoś „nowy”, który pojawił się „latem”. Przybyszów często określano mianem „nowy” czyli później mógł to być Nowak, Nowicki, Przybylski itp. Dziwne jest to, że w pierwszym znanym zapisie dotyczącym Latanowiczów podany jest zawód, a nazwisko dopisano później. Textor, zawód naszego Matthiasa to po polsku sukiennik, ale nie od zawodu w tym przypadku powstało nazwisko. Również końcówka nazwiska „icz” raczej nie występuje w innych nazwiskach tworzonych w regionie. W księgach urodzeń, a właściwie są to księgi chrztów parafii Dolsk, gdzie znajdujemy pierwsze zapisy dotyczące Latanowiczów, brak jest wpisu o dacie urodzenia pierwszego ze znanych Latanowiczów – Matthiasa (Macieja). Może dlatego, że istniejące księgi chrztów zaczynają się od 1701 roku. Brak także daty urodzenia żony Matthiasa – Susanny. Daty urodzeń Matthiasa i Susanny są więc określone na podstawie aktu zgonu, w którym zapisano wiek zmarłego. Ponieważ w tamtych czasach wiek człowieka określano nie na podstawie dokumentów, ale raczej zgodnie z tym, co pamiętają ludzie, więc data urodzenia wyliczona w ten sposób może być bardzo niedokładna. Na pewno jednak były to lata 1685 do 1695. Imiona zapisywano w księgach po łacinie i w takiej formie przedstawiamy je w tej historii. Jest to o tyle uzasadnione, że imię Matthias w tamtych czasach można było tłumaczyć jako Maciej, ale równie dobrze jako Mateusz. Matthias i Matthaeus były stosowane naprzemiennie. Takich przykładów z tamtych lat mamy więcej. Ostatecznie więc nie jesteśmy pewni, czy nasz pierwszy znany przodek miał na imię Maciej, czy Mateusz.

Rzeczpospolita w 1686 roku
plan Dolska z 1794 roku

Dla lepszego wyobrażenia sobie tamtych lat, powinniśmy też uświadomić sobie, jak wyglądała w tamtych czasach ta część Europy, gdzie żyli nasi przodkowie. Rzeczpospolita Polska była rządzona wówczas przez króla Jana III Sobieskiego. Po zwycięstwie pod Wiedniem nad Turkami w 1683 roku, zakończyły się długotrwałe wojny polsko-tureckie. Król Jan III Sobieski zmarł w 1696 roku, po czym nastąpiło bezkrólewie trwające do 1697 roku, gdy królem został August II Mocny. Następnym królem został Stanisław Leszczyński, a po nim August III. Trwające ponad pół wieku rządy saskie nasiliły widoczny od połowy XVII w. kryzys państwa. Rzeczpospolita z państwa silnego, aspirującego do pozycji regionalnego mocarstwa stałą się krajem o ograniczonej suwerenności, w pełni zależnym od sąsiadów. Walki króla ze szlachtą zakończyły się I rozbiorem Polski w 1772 roku, a Wielkopolska stała się częścią Prus. Trudno powiedzieć jaki to wszystko miało wpływ na życie mieszkańców małego Dolska. Prawdopodobnie jednak życie toczyło się bez większych wstrząsów. Księża proboszczowie zgodnie z nakazem prowadzili księgi chrztów, zgonów i zawartych ślubów. Wprawdzie zapisy są często bardzo ogólnikowe, bo najczęściej nie zawierają nazwisk, ale jednak pewne informacje dzięki tym zapisom można uzyskać. Nazwiska nie były wpisywane, gdyż ludzie najczęściej po prostu ich nie posiadali. Używano określeń charakterystycznych dla człowieka takich jak np.; Nowak w rozumieniu nowoprzybyły, Przybylski, Nowicki itd. Znacznie częściej jednak były to zawody, które z biegiem lat przekształcały się w nazwiska np.; owczarek, kowal, bednarczyk, rataj, strzelec, młynarczyk itp.

Księgi ślubów z tego okresu także są niepełne, ponieważ zapisy zaczynają się od 1714 roku. Jest jednak zapis ślubu z 1718 roku z Mszczyczyna, w którym czytamy, że 23 kwietnia 1718 roku ksiądz pobłogosławił ślub Matthiasa i Susanny.
Ślub Matthiasa i Susanny
Akt chrztu Marianny
Brak nazwisk w tym zapisie nie jest wyjątkowy, bo większość zapisów nie zawierała nazwisk. Jest to jednak jedyny zapis z tamtych lat, w którym występuje imię Susanna ( niezbyt popularne w tamtych czasach). Możemy więc zakładać, że to właśnie jest ta Zuzanna. Tutaj trzeba dodać, że imiona w księgach metrykalnych były zapisywane po łacinie, co niekoniecznie było jednoznaczne, bo np. Matthias i Matthaeus stosowano naprzemiennie dla imion Maciej i Mateusz. Wynika z tego, że nasz Matthias mógł być albo Maciejem albo Mateuszem. Mszczyczyn, to wieś położona niedaleko Dolska, a ślub zwykle odbywał się w miejscu zamieszkania panny młodej. Możemy zatem przypuszczać, że ten zapis dotyczy właśnie naszych przodków. Pierwsze dziecko Macieja i Zuzanny – Marianna urodziło się w 1719 roku. Ciekawostką w tym zapisie jest to, że obok imienia ojca czyli Matthiasa zapisano textor czyli sukiennik, natomiast nazwisko zostało dopisane później. Można by sądzić, że w swoim otoczeniu nasz przodek uchodził raczej za Macieja sukiennika niż Macieja Latanowicza. Nie znamy dalszych losów Marianny, ponieważ w tamtych czasach kobieta występowała raczej bez nazwiska. Jeśli wcześnie zmarła, to w zapisie zgonów figuruje jako Marianna bez nazwiska, również, jeśli dożyła dorosłego wieku, wyszła za mąż również jako Marianna - bez nazwiska. Imię Marianna w owych czasach było bardzo popularne, więc tej historii raczej nie wyjaśnimy nigdy.
Akt zgonu Macieja
Akt zgonu Zuzanny

W 1725 roku, z bliźniaków Fabiana i Sebastiana, jeden zmarł po miesiącu, drugi nie wiadomo kiedy? Nie znamy także dalszych losów syna o imieniu Bonaventura, urodzonego w 1726 roku. Bardzo często w księgach zgonów zapisywano, że np. „zmarło dziecko Matthiasa” i nic więcej! Trudno wtedy określić, którego Matthiasa to dotyczy, tym bardziej, że pewne imiona powtarzały się bardzo często. W 1723 roku a dokładnie 16 lutego, odbył się chrzest syna Macieja i Zuzanny i nadano mu imię Matthias, czyli takie samo jak imię ojca. Był to dość powszechny zwyczaj wywodzący się prawdopodobnie z tradycji. Tak rozpoczyna się historia jednej z dwu wielkich gałęzi rodziny Latanowicz.

Gałąź Matthiasa (Macieja) Latanowicza. Żoną Matthiasa została około 1750 roku Regina Kozubianka (1722- 1795), córka Martinusa Kozubowicza i Magdaleny. Maciej Latanowicz zmarł w 1756 roku w wieku zaledwie 33 lat.

Prawdopodobnie nie mieli więcej dzieci poza Michaelem, który urodził się w 1751 roku.
Chrzest Michaelisa
Wybranką Michała z zawodu szewca, została Catharina Szarzyńska (1752 – 1815), a ślub miał miejsce w Dolsku w 1774 roku.
Ślub Michaela i Cathariny


Ciekawym zwyczajem w owych czasach było przyjęcie do grona obywateli nowych mieszkańców. Potrzebna do tego była rekomendacja udzielona przez znanego, szanowanego obywatela miasta. W 1772 roku Michał został przyjęty w poczet obywateli dzięki rekomendacji Bobkowicza. Zapisy o przyjęciach obywatelstwa miasta Dolska przez mieszkańców znajdują się w Aktach miasta Dolska. W tych księgach zapisane są również wszystkie rozprawy sądowe dotyczące sporów między obywatelami miasta. Nasi przodkowie również znaleźli się na tych kartach. Są to bardzo ciekawe zapisy, ale zapisane trudnym do odczytania językiem polskim, a częściowo łaciną. Warto poświęcić trochę czasu na przeczytanie o tych rozprawach.
Przyjęcie obywatelstwa Dolska

Z ośmiorga ich dzieci, czworo umarło w dzieciństwie. Najstarszy syn Michała - Laurentius (Wawrzyniec) Latanowicz (1777-1846), również szewc, ożenił się z Franciszką Łagocką (1780 – 1829) w Dolsku w roku 1800.

Pięć lat później urodził się kolejny syn Gasparus (Kacper) Latanowicz, którego chrzest odbył się 9 stycznia 1780 roku. W wieku 23 lat poślubił Catharinę Romińską (1784 – 1837). Z aktów urodzeń jego dzieci dowiadujemy się, że był wyrobnikiem.

16 czerwca 1784 roku odbył się chrzest następnego syna Michała i Katarzyny; Antoniusa (Antoniego), który ożenił się z Marianną Robaszkiewicz w Dolsku w 1811 roku.

O urodzonej w 1786 roku Justynie, nie wiemy nic.

Jedyną córką, która przeżyła dzieciństwo była Antonina (chrzest 17 stycznia 1789 w Dolsku). Antonina wyszła za mąż za Simona (Szymona) Rajewicza w 1806 roku w Dolsku.

Tutaj będzie można przeczytać o dalszych losach osób z gałęzi Matthiasa i Reginy. Ta część rodu będzie opisana w późniejszym terminie.


Gałąź MIchała i Andrzeja



Gałąź Andreasa Latanowicza jest drugą wielką gałęzią rodziny Latanowicz.
Akt urodzenia Andreasa

Jego (Andreasa) (Andrzeja) chrzest odbył się 27 listopada 1728 roku w Dolsku. 12 października 1749 w Dolsku odbył się ślub Andreasa z Rosalią Muraską (ok. 1719 -1798).

Nie wiadomo jaki zawód wykonywał Andrzej. Nie znamy też daty jego zgonu, ale było to po 1767 roku (hipotetyczny akt zgonu Andreasa to 21 lutego 1804 roku (70 lat), a z aktu urodzenia wynika, że miałby w tym dniu 75 lat

Pierwszy syn Adalbertus (Wojciech) urodził się 25 marca 1750 roku w Dolsku. Wojciech miał 20 lat, gdy w 1770 roku został oficjalnie obywatelem miasta Dolska, a był rekomendowany przez swojego ojca Andrzeja. W roku 1773 Wojciech Latanowicz ożenił się z Reginą Adamowiczówną (? - ?). Nie udało się znaleźć zapisów urodzin ich dzieci w księgach metrykalnych. Nie znamy też daty zgonu Reginy. Natomiast Wojciech zmarł „nagłą śmiercią” w 1816 roku, a ponieważ brak zapisu że był wdowcem, pozwala przypuszczać, że Regina nadal cieszyła się życiem. W tych latach zostało ochrzczonych wiele dzieci Adalberta (bez nazwiska) i Reginy. Być może są między nimi dzieci naszego Adalberta i Reginy, ale trudno to potwierdzić.

Jedyną córkę Andrzeja i Rozalii – Magdalenę, ochrzcono w Dolsku 19 czerwca 1757 roku. W wieku 29 lat czyli w roku 1786, Magdalena wyszła za mąż za urodzonego w Dolsku młodszego o dwa lata od niej, Thomasa Woyciechowicza z zawodu szewca. Mieli ośmioro dzieci, z których dzieciństwo przeżyły dwie córki i dwóch synów.

Drugi syn Andrzeja i Rozalii, o imieniu Joannes zmarł po roku.

Trzeci syn Petrus Celestinus urodzony w 1765 roku przeżył tylko 9 lat.

Najmłodszym synem Andrzeja i Rozalii był Joseph (Józef) ochrzcony 20 marca 1767 w Dolsku. Był szewcem, a w 1792 roku ożenił się z Apollonią Kamińską (1775 – 1812).

19 maja 1754 roku został ochrzcony syn Andrzeja i Rozalii Joannes (Jan). Jan był zdunem lub garncarzem, co po łacinie zostało zapisane jako figulus. Nie wiadomo, kiedy odbył się ślub Jana Latanowicza z Marianną (nieznanego nazwiska), ale jest w księgach hipotetyczny ślub Joannesa i Marianny, który odbył się w czerwcu 1778 w Dolsku. Z pewną tolerancją można przyjąć, że to właśnie ślub tego Jana. Udało się zidentyfikować w księgach czworo dzieci Jana i Marianny: trzech synów i jedną córkę.

Najstarszym synem Jana i Marianny był urodzony 18 sierpnia 1778 roku w Dolsku Rochus Stephanus (Roch Stefan). Z zawodu był braxatorem czyli piwowarem. W 1807 roku odbył się ślub Rocha z Zofią Świetlikówną. Z dziewięciorga dzieci tylko troje nie dożyło dorosłego wieku. Jeden z ich synów Felix był "kassyerem" w Dolsku i właścicielem tzw. dworku Latanowiczów istniejącego do dziś, ale nie będącego już własnością Latanowiczów.
Dworek Latanowiczów

Nie znamy dalszych losów urodzonego w 1780 roku Mateusza.

Jedyna córka Michaelina (Michalina) urodzona w 1784 roku została później żoną Andreasa Kowalskiego.

Najmłodszym synem Jana i Marianny był Matthias Petrus (Maciej Piotr) ochrzcony 22 lutego 1787 roku w Dolsku. Był rzeźnikiem z zawodu. W styczniu 1812 roku, a więc w roku bitwy Napoleona pod Borodino, Maciej ożenił się z Victorią Nikulską c.Józefa i Marianny. Zmarł w sędziwym wieku, mając 82 lata, 25 czerwca 1869 roku już nie w Dolsku, gdzie się urodził, ale w Jaraczewie. Trudno dociec w którym roku rodzina Macieja przeniosła się do Jaraczewa, ale w 1871 już tam mieszkała. Maciej i Wiktoria mieli ośmioro dzieci: pięciu synów i trzy córki.

8 listopada 1812 roku urodził się pierwszy syn Macieja i Wiktorii – Martinus (Marcin). Bibianna Woziwodzka z Gostynia została żoną Macieja w 1837. Urodziły im się trzy córki z których najstarsza, Franciszka przeżyła tylko 16 lat. Druga córka Antonina Josepha została później żoną Ignatiusa Winowicza. Trzecia córka Clementina Bibianna została żoną Teodora Arlta. Obie zamieszkały w Gostyniu. Maciej Latanowicz zginął w bitwie pod Ignacewem k/Konina (między Sompolnem a Ślesinem) walcząc w oddziale Edmunda Taczanowskiego w czasie powstania styczniowego 8 maja 1863 roku.

Najstarsza z córek, Anna zmarła w 1822 roku jeszcze w Dolsku w wieku 9 lat.

O Krystynie urodzonej w 1814 roku nie wiemy nic więcej.

Najstarszy syn Andreas (Andrzej) urodził się w 1816 roku w Dolsku.

Trzy lata później, w roku 1819 urodził się Ignatius (Ignacy).

Alexius (Aleksy) urodzony w Dolsku w lipcu 1821 roku, zmarł w Jaraczewie w roku 1871.

Nie są znane losy urodzonej w 1826 roku Wiktorii Ewy.

23 września 1823 roku w Dolsku urodził się najmłodszy syn Macieja i Wiktorii - Hieronymus Michael (Hieronim Michał). Był rzeźnikiem i weteranem z 1848 roku, gdy 2 sierpnia 1853 roku w Jaraczewie odbył się jego ślub z Cathariną Zwierzycką córką stolarza Jana Zwierzyckiego i Eleonory z d.Łagodzkiej.

Najstarszym dzieckiem Hieronima i Katarzyny była Stanislava urodzona 7 maja 1854 roku ( chrzest 8 maja). Stanisława została później żoną Hieronima Machowskiego.

Trzy lata później (1859) u Hieronima i Katarzyny w Jaraczewie urodził się syn Ignatius, o którym niestety nie wiadomo nic więcej.

Córka Magdalena, która urodziła się w 1861 roku, zmarła kilka tygodni później.

Następna córka, również otrzymała na chrzcie imię Magdalena, a było to 20 lipca 1862 roku, Magdalena została żoną Stanisława Józefa Maciejowskiego w roku 1887.

Tylko kilka miesięcy przeżył syn Hieronima i Katarzyny – Joannes, który urodził się i zmarł w 1865 roku.

30 stycznia 1867 roku urodziła się trzecia córka Hieronima i Katarzyny – Marianna. W wieku 22 lat, w roku 1899 w Jaraczewie wyszła za mąż, za Stanisława Kaźmierczaka.

Joannes Baptista (Jan) Latanowicz urodził się 28 maja 1869 roku. Z zawodu był gorzelanym, choć wykonywał również inne zawody. W 1899 roku w Przygodzicach koło Ostrowa odbył się ślub Jana z Władysławą Kluge. Jan miał wtedy 29 lat, a Władysława 23 lata.

Najmłodszą córką Hieronima i Katarzyny była urodzona 5 sierpnia 1871 w Jaraczewie - Eleonora. W 1925 roku w Poznaniu została żoną Seweryna Sobierajskiego.

Teraz jednak musimy się cofnąć o 15 lat, ażeby uzupełnić naszą opowieść o najważniejszego dla rodziny autorów tej historii przodka. 6 września 1856 roku w Jaraczewie urodził się Joseph Latanowicz (Józef) (chrzest 11 września). Był gorzelanym, jak wynika z aktu ślubu z 26 stycznia 1873 w Nekli, gdzie pojął za żonę Mariannę Wróblewską (19 lat) pochodzącą z Książa Wielkopolskiego. W akcie ślubu zapisano, że Józef miał 26 lat w dniu ślubu, ale nie ma w nim imion rodziców. Z aktu zgonu (15 marca 1908) wynika, że był synem Aleksego Latanowicza i Barbary Borowskiej, oraz że miał wtedy 62 lata. Wynika z tego, że urodził się w 1846 roku. Rzeczywiście; w marcu 1846 roku u Alexiusa Latanowicza (Aleksy był bratem Hieronima) i Barbary Borowskiej ( także mieszkających w Jaraczewie) urodził się syn Józef. A zatem w dniu ślubu, w 1873 roku Józef, prawdziwy syn Hieronima i Katarzyny Zwierzyckiej miał 16, a nie 26 lat, a w dniu śmierci w 1908 roku w Ceradzu Dolnym – 52 lata. Wszystko wskazuje na to, że Józef Latanowicz – gorzelany wykorzystał dane swojego kuzyna, by wziąć ślub w wieku 16 lat.

Pierwsza córka Józefa i Marianny Wróblewskiej – Stephania Isabella (Stefania) urodziła się 27 sierpnia 1875 roku w Kołaczkowie niedaleko Witkowa powiat Września. Była niezamężna; z opowiadań rodzinnych wynika, że była nauczycielką francuskiego na Litwie. Przebywała także we Francji. Później mieszkała w Luzinie razem z rodziną jej młodszej siostry Jadwigi i Wacława Borowskiego. Prawdopodobnie około 1946 roku znalazła się w Domu Pomocy Społecznej w Wejherowie, gdzie zmarła 13 grudnia 1961 roku. Druga córka Józefa i Marianny Wróblewskiej – Jadwiga przyszła na świat również w Kołaczkowie, 14 października 1877 roku. W wieku 24 lat (24 września 1901 roku w Raszkowie) Jadwiga poślubiła o 3 lata starszego Wacława Borowskiego herbu Jastrzębiec z Czarnkowa. Wacław był synem Władysława Borowskiego i Anastazji Czarlińskiej. Wacław i Jadwiga Borowscy doczekali się czworga dzieci: trzech synów; Tadeusza (1902), Edmunda (1906), Czesława (1908) i jedynej córki Marii (1916)

Jedyny syn Józefa i Marianny – Julian urodził się 10 stycznia 1880 roku w Śnieciskach, gdzie Józef zarządzał gorzelnią. Ciekawostką jest fakt, że obie gorzelnie, tzn. w Kołaczkowie i w Śnieciskach, w latach gdy rodziły się dzieci Józefa, ( 1877 w Kołaczkowie i w 1880 w Śnieciskach) były w budowie. Może to wskazywać na to, że wiedza Józefa na temat gorzelnictwa była na tyle duża, że brał udział w projektowaniu, a nie tylko w kierowaniu produkcją. Niestety nie ma potwierdzenia tego faktu, a nawet nie wiadomo gdzie Józef nauczył się tego zawodu? Inaczej było z synem Józefa – Julianem, który w czerwcu 1900 roku ukończył szkołę gorzelanych w Berlinie. W styczniu 1902 roku w Poznaniu w Farze odbył się ślub Juliana z Marią Walentyną Goldmann, córką Leona i Bronisławy Eliasiewicz. Leon Goldmann, zarządzał browarem w Podkocach (obecnie Nowe Skalmierzyce), a Julian, odbywając praktykę zawodową w Raszkowie, poznał swoją późniejszą żonę Marię Walentynę. Niestety, Leon i Bronisława Goldmannowie nie doczekali ślubu swojej córki Marii, gdyż oboje zmarli w 1900 roku.

Pałac w Piechcinie
Grób Latanowiczów w Pakości

Pierwsze dziecko Juliana i Marii – córka Julia urodziła się w miejscowości Kucharki (Szkudła) niedaleko Gołuchowa. Julia zmarła bardzo młodo, bo w wieku 27 lat (1931). Została pochowana w Piechcinie (cmentarz w Pakości), gdzie w tym czasie pracował Julian.

Druga córka Juliana i Marii – Alicja, urodziła się w 1905 roku w Skoraczewie niedaleko Mieszkowa, gdzie jak wynika z aktu urodzenia pracował jej ojciec Julian. Alicja była niezamężna i dużą część życia spędziła w Legnicy, gdzie zmarła w 1988 roku.

Trzecia córka Maria Bożena Ildefonsa urodziła się i zmarła w 1907 roku w Komorzu koło Żerkowa.

Czwarta córka Zofia przyszła na świat w Boruszynie (10 km od Połajewa) 14 maja 1908 roku.

Także w Boruszynie urodziła się kolejna córka Juliana i Marii – Drogomira . Było to w 1911 roku(16 października). Drogomira w 1941 roku wyszła za mąż za Adama Wojciechowskiego, który uczył się zawodu gorzelanego u Juliana. Julian Latanowicz był wtedy zarządcą gorzelni w Paruszewie.

6 lutego 1913 roku w Boruszynie urodził się pierwszy syn Juliana i Marii - Aleksander.

Antoni Latanowicz, drugi syn Juliana i Marii, urodził się już w innym miejscu, a mianowicie w Domaninie niedaleko Kępna. Było to 25 czerwca 1915 roku.

Natomiast najmłodszym synem Juliana i Marii był urodzony 18 sierpnia 1917 roku w miejscowości leżącej też niedaleko Kępna - Mielęcinie syn Witold.

W miejscowości Olszyna w gminie Ostrzeszów 20 czerwca 1919 roku urodziła się najmłodsza córka Juliana i Marii - Maria.





Przy okazji obchodów 100 - lecia Powstania Wielkopolskiego należy zaznaczyć udział w walkach członków naszej rodziny. Wiadomo o 13 uczestnikach: dziewięciu z Dolska, jednym z Wrześni, jednym z Krzywinia i dwóch z Jaraczewa. Czterech z nich zostało odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Są to:

Jan Latanowicz s. Stanisława i Stanisławy Liskowskiej ur. 1897 w Krzywiniu , odznaczony.

Marcin Latanowicz s. Walentego i Konstancji Szymańskiej ur. 1897 w Dolsku , odznaczony.

Marcin Latanowicz s. Maksymiliana i Stanisławy Merdaszyńskiej ur. 1900 w Słomczycach (Września), odznaczony.

Zygmunt Latanowicz s. Tomasza i Stanisławy Szymańskiej ur. 1897 w Dolsku, odznaczony.

Stanisław Latanowicz s. Walentego i Konstancji Szymańskiej ur. 1892 w Dolsku.

Ignacy Latanowicz s. Walentego i Konstancji Szymańskiej ur. 1893 w Dolsku.

Antoni Latanowicz s. Walentego i Konstancji Szymańskiej ur. 1896 w Dolsku.

Walenty Latanowicz s. Stanisława i Wiktorii Wierzbińskiej ur. 1878 w Dolsku.

Franciszek Latanowicz s. Stanisława i Wiktorii Wierzbińskiej ur. 1890 w Dolsku.

Leon Latanowicz s. Stanisława i Wiktorii Wierzbińskiej ur.1897 w Dolsku.

Nikodem Wacław Latanowicz s. Tomasza i Stanisławy Szymańskiej ur.1888 w Dolsku.

Leonard Latanowicz s. Józefa i Weroniki Jakrzewskiej ur.1892 w Jaraczewie.

Stanisław Latanowicz s. Józefa i Weroniki Jakrzewskiej ur.1900 w Jaraczewie.




Przeczytaj także historię rodziny Goldmann, której losy zbiegły się w okolicach 1900 roku dzięki małżeństwu Juliana Latanowicza oraz Marii Goldmann.

Jeżeli masz pytania lub jakieś informacje, napisz: marek@latanowicz.pl

Strony można ogólnie sklasyfikować jako strony o:

- osobach
- miejscach




Praktyczne porady:
Każda zmiana jest śledzona w "historii zmian" i "ostatnie zmiany".
Oczywiście hasła można linkować np. Jaraczewo, Dolsk.
[tutaj|http://pl.wikibooks.org/wiki/MediaWiki_w_obrazkach/Wersja_do_druku] jest fajna instrukcja do mediawiki jak to używać.