Tekst źródłowy strony Latanowicz Rosalia (Filoda)

Rosalia Latanowicz była córką [[Latanowicz Nepomucen,s.Antoniusa I232|Nepomucena]] i Antoniny Czabańskiej. Urodziła się 7 sierpnia 1872 roku w Jaraczewie. Miała 21 lat, gdy 5 lutego 1894 roku w Jaraczewie wyszła za mąż za Michała Filodę, syna Walentina i Katarzyny z domu Jarosz, urodzonego 26 września 1867 roku w Połajewie koło Obornik. Pierwszym z dziewięciorga dzieci Michała i Rozalii był Franciszek urodzony 11 stycznia 1895 roku. Franciszek został oficerem wojska polskiego w okresie międzywojennym i został przeniesiony do rezerwy. Po wybuchu II Wojny Św. został zmobilizowany i prawdopodobnie trafił w ręce Sowietów. Zginął w 1940 roku w Piatichatkach koło Charkowa. Nie znamy losów drugiego syna - Józefa urodzonego 20 lutego 1896 roku. Córka Irena przeżyła dwa lata (1897 - 1899). 7 stycznia 1899 roku urodził się Julian Filoda (Rektor kaplicy ks. Julian Filoda MS (1899-1989). Urodził się 7 stycznia 1899 r. w Wojciechowie w poznańskiem, jako syn Michała i Rozalii Latanowicz. Chrzest przyjął 27 stycznia 1899 r. w kościele w Jaraczewie. Od drugiego roku życia mieszkał w Poznaniu. W latach 1905-1913 uczęszczał do niemieckiej szkoły wydziałowej ośmioklasowej w Poznaniu. We wrześniu 1913 r. został uczniem drugiej klasy Małego Seminarium Misjonarzy Matki Bożej z La Salette w Dębowcu. Po przymusowej rocznej przerwie, wynikłej z działań wojennych, kontynuował naukę od września 1915 r. do lipca 1917 r. w dębowieckiej szkole zakonnej. Wówczas został zmobilizowany do służby wojskowej w armii niemieckiej. W Raciborzu i w Gliwicach odbył przeszkolenie wojskowe, w marcu 1918 r. wysłany został do Belgii, zaś na front w czerwcu w okolice Lille. Po trzech miesiącach ciężko zachorował i przebywał na leczeniu i rekonwalescencji w Gandawie i Antwerpii. Następnie zdezerterował z wojska i wrócił do Poznania. Nie brał udziału w powstaniu wielkopolskim. W latach 1919-1920 ukończył Małe Seminarium w Dębowcu. Nowicjat w Suzie rozpoczął 9 września 1920 r. pod opieką mistrza ks. Ludwika Beaup. Pierwszą profesję złożył 8 września 1921 r. w Suzie na ręce ks. superiora Augusta Blache. Wieczystą 1 października 1924 r. w Salmacie. W latach 1921-1927 ukończył studia filozoficzno-teologiczne na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, uzyskując stopień licencjusza filozofii. Sakrament kapłaństwa otrzymał 26 lipca 1927 r. w Salmacie. Placówki i urzędy: 1927-1928 wykładowca języka łacińskiego i języka francuskiego w Małym Seminarium w Salmacie (Włochy), 1928-1933 wikariusz i katecheta w parafii św. Józefa w Stanisławowie, 1933-1935 wikariusz i katecheta w Kobylance, 1935-1936 misjonarz w Dębowcu, 1936-1943 superior, rektor kaplicy i dyrektor zakładu wychowawczego w Rzeszowie, 1943-1952 superior, proboszcz i ekonom w Kobylance, 1952-1957 przełożony i proboszcz w Białej, 1957-1958 socjusz nowicjatu w Dębowcu, 1958-1964 wikariusz i katecheta w parafii Matki Bożej Saletyńskiej w Rzeszowie, 1964-1967 superior i wikariusz w parafii Matki Bożej Saletyńskiej w Rzeszowie, 1967-1985 wikariusz i katecheta w parafii Matki Bożej Saletyńskiej w Rzeszowie, 1985-1989 rezydent w parafii Matki Bożej Saletyńskiej w Rzeszowie. Zmarł 8 grudnia 1989 r. w szpitalu w Rzeszowie. Pochowany 12 grudnia w grobowcu zakonnym na cmentarzu parafialnym w Dębowcu.)
]]